Dit schrijft jouw Penelope jou, Odysseus, afwezige:
    het kan me niets schelen of je terugschrijft: kom zelf!
Troje, de Griekse meisjes een gruwel, is zeker verwoest;
    Priamus en heel dat Troje was zo'n inzet niet waard.
Ach, hadden de wilde wateren die rokkenjager meteen maar           
    verzwolgen toen hij scheep ging naar Sparta!
dan had ik niet liggen rillen in ons verlaten bed,
    en klaagde ik, eenzaam, niet over het kruipen der tijd;
dan had bij mijn poging de eindeloze nacht te breken
    de schietspoel mijn weduwe-handen niet af hoeven matten.       10
Wanneer heb ik al niet gevaren gevreesd, erger dan de echte:
    liefde is één en al zorgelijke angst;
ik stelde me voor hoe brute Trojanen zich op jou stortten;
    bij de naam Hektor alleen al verbleekte ik steeds;
vertelde men dat Antilochos door de vijand gedood was,             
    dan was prompt Antilochos de reden van mijn zorg,
of dat Patroklos gesneuveld was in andermans harnas,
    dan beweende ik dat listen zonder succes kunnen blijven;
had Tlepolemos met zijn bloed een Lycische lans verwarmd, 
    dan was door díens dood weer mijn bezorgdheid hernieuwd;       20
kortom, wie maar in het kamp van de Grieken zijn leven verloor:
    mijn liefhebbend hart werd direct ijskoud.
Maar een billijke god heeft zich bekommerd om mijn zuivere liefde:
    Troje werd in de as gelegd terwijl mijn man ongedeerd bleef.
De Giekse leiders zijn thuisgekomen, hun altaren rookten,           
    de buit uit den vreemde werd gewijd aan de goden van hun stad;
de vrouwen brachten offers van dank om het behoud van hun mannen
    en die vertelden de hunnen de lotgevallen van Trojes nederlaag.
Bewondering vervulde de rechtschapen ouden en de schuchtere meisjes
    de echtgenote hing aan de lippen van haar man bij zijn verhaal;  30
éen van hen zette een tafel neer en schetste daarop de bittere gevechten,
    en heel Pergamon gaf hij vorm met een paar druppels wijn:
"Hier liep de Simois en dit is het Sigeïsch gebied;
    hier verhief zich hoog het paleis van de bejaarde Priamus;
daar had Achilles zijn kamp en daar Ullysses                         
    en hier heeft de verminkte Hector de paarden op hol doen slaan".
Dat alles had immers Nestor, ouder dan jij, verteld aan jouw zoon,
    uitgezonden om te vragen naar jou, en die vertelde het mij weer.
Maar ook vertelde hij hoe Rhesos en Dolon omkwamen door het zwaard,
    de eerste verrast in zijn slaap, de tweede bij zijn verraad;     40
je hebt het bestaan - ach, hoe weinig bezorgd om de jouwen! -
    om in een nachtelijke hinderlaag het Thracische kamp in te gaan
en zoveel vijanden tegelijk af te slachten met de hulp van één maat!
    je was toch wel op je hoede en dacht vóór alles aan mij!
steeds sidderde mijn hart, totdat ik hoorde hoe jij als overwinnaar  
    in de bevriende linies drong met de Thracische paarden                 
Maar wat heb ik eraan dat Troje door jouw handen verwoest is
    en dat wat een bolwerk was, nu onherbergzame grond is,
als ik toch moet wachten zoals ik al wachtte toen Troje nog floreerde,
    en mijn man, die ik onafgebroken mis, bij mij wegblijft?         50
Pergamon is voor anderen verwoest, alleen voor mij is het er nog,
    ook al ploegt de zegevierende bewoner het met een buitgemaakte os; 
er ligt, waar ooit Troje lag, nu akkerland, en de grond, rijp om te oogsten
    ligt er weelderig bij, vruchtbaar van Phrygisch bloed;
halfbegraven botten van strijders worden opgewoeld met gekromde     
    ploegen, gewassen overwoekeren vervallen huizen;   
jij, overwinnaar, ontbreekt en ik mag niet weten waarom je wegblijft
    of in welk gebied je verstopt zit, meedogenloze!
Iedereen die zijn schip uit de vreemde naar deze kust stuurt,
    vertrekt pas weer nadat ik hem grondig naar jou ondervraagd heb, 60
en voor als hij jou weer eens ziet, krijgt hij een brief mee
    met mijn vingers geschreven, om die aan jou te overhandigen;
wij hebben Pylos om informatie gevraagd, het Neleïsche land
    van de oude Nestor, maar uit Pylos kwam slechts vaag bericht;
ook Sparta ondervroegen we; maar ook Sparta wist van niets.          
    Waar is je verblijfplaats? Waarom die vertraging?
Het zou beter zijn als ook nu nog Phoebus' stad intact was,
    - ach, woest ben ik nu om mijn wensen, zelf wispelturig! -
dan zou ik weten waar je strijdt en slechts oorlogen vrezen
    en mijn klachten zou ik delen met die van velen;                 70
nu weet ik niet wat te vrezen - maar in mijn verwarring vrees ik alles,
    en wijd strekt zich de ruimte voor al mijn bezorgdheid uit:
welke gevaren de zee ook maar biedt, welke ook het land:
    toch kan ik me er geen oorzaak van zo'n lange vertraging bij denken.
terwijl ik, gek genoeg, me zorgen maak om waar jullie, mannen, op uit zijn, 
    kun jij wel in de ban zijn van de hartstocht van een vreemde.    
misschien zou je die ook nog vertellen wat voor simpel vrouwtje je hebt
    die zelfs voor het kaarden van wol zich niet te goed acht;
laat ik het mis hebben en deze ontsporing vervliegen in lucht,
    maar blijf er niet om weg, ontslagen van terugkeer!               80
Bij mij dringt vader Icarius erop aan mijn weduwe-bed op te geven
    en geeft voortdurend af op dat eindeloze wachten;
laat hem maar grommen - ik ben de jouwe, de jouwe moet ik heten;
    Penelope, echtgenote van Ulyxes zal ik eeuwig blijven;
maar toch wordt hij verzacht door mijn trouw en vrome gebeden         
    en toomt hij zelf al zijn woedevlagen in.
Voorname Doulichiërs en Samiërs en edelen van het hoge Zakynthos
    stromen hierheen naar mij toe beladen met geschenken
en heersen al in jouw paleis zonder dat iemand hen tegenhoudt;
    ons bloed, jouw rijkdom, alles verslinden ze;                     90
wat zal ik je nog vertellen over Pisander, Polybus en de verachtelijke
    Medon; de grijpgrage handen van Eurymachus en Antinous
en al die anderen die jij, zelf afwezig, op een schandelijke manier
	allemaal voedt met wat je verwierf met je eigen bloed;
de bedelaar Irus en de herder Melanthius, die het schransen mogelijk maakt,
	voegen nog een laatste schandvlek toe aan je beroving.         
Drie weerlozen zijn wij in aantal: een krachteloze echtgenote
	de oude Laërtes en Telemachus nog onvolgroeid;
de laatste is me nog onlangs bijna met een hinderlaag ontrukt,
	toen hij, tegen ieders zin, zijn reis naar Pylos voorbereidde; 100
laten de goden, bid ik, verordenen dat bij het natuurlijk verloop
	van ons lot hij mijn ogen sluit, hij ook de jouwe!
de onzen versterken dan nog je runderherder en de oude verzorgerster
	en als derde de trouwe verzorger van de zwijnen;
maar noch Laertes, onmachtig als hij is voor het hanteren van wapens 
	kan tussen de vijanden de heerschappij handhaven -
eerder nog zal Telemachus - als hij in leven blijft - een leeftijd bereiken 
	die weerbaarder is maar die nu nog vaders hulp nodig heeft,
noch ik heb de kracht om de vijanden uit onze woning te verjagen: 
	haast je en kom, haven en toevlucht voor de jouwen!            110
je hebt nog een zoon [hopelijk houd je hem] die in zijn jonge jaren
	in de kundigheid van zijn vader onderwezen zou moeten;
denk ook aan Laërtes: opdat jij zijn ogen kunt sluiten,
	verdraagt hij de laatste dagen van zijn leven.
In ieder geval zal ik, die bij je vertrek nog een meisje was,    
	hoe vlug je ook komt, je een oude vrouw lijken.